Μια βόλτα στην Πλατεία Εμπορίου

Πριν φύγουν τα κρύα και οι τελευταίες ψύχρες, προλαβαίνω δεν προλαβαίνω να σου δείξω ένα παλτουδάκι που έραψα για αυτόν τον καιρό.
Μέχρι τώρα θα το έχεις καταλάβει πως, αν βρω ένα πατρόν που θα το ράψω και θα με βολέψει, δεν μου αρκεί να το κάνω μόνο μία φορά. Το ξαναφτιάχνω και σε άλλο ύφασμα, και με μικρές παραλλαγές. Το ίδιο συνέβη και με αυτό το παλτουδάκι-πανωφόρι. Το πατρόν είναι το Pavot από το Deer and Doe, το οποίο το ξαναχρησιμοποίησα στο μπλε πανωφόρι που ήτανε σαν σχολική ποδιά, το οποίο το φόρεσα πάρα πολύ, άνοιξη και φθινόπωρο, πάρα πολύ με βόλεψε! Αυτή τη φορά το έφτιαξα χωρίς το σχολικό γιακαδάκι (του Πήτερ Παν, που λένε), και πρόσθεσα και φόδρα από μέσα. Η διαδικασία της φόδρας δεν αναφέρεται στο πατρόν, αλλά αυτοσχεδίασα λιγάκι και, εντάξει, τα κατάφερα.

Για το ύφασμα χρησιμοποίησα ένα μπουκλέ μάλλινο, πολύ όμορφο, που πήρα πέρυσι (μπορεί και πρόπερσι, θα σε γελάσω), και για τη φόδρα ένα υπέροχο εμπριμέ συνθετικό σατέν που το λάτρεψα όταν το είδα. Τα δε κουμπιά είναι παμπάλαια, τουλάχιστον σαράντα χρόνων, και μου τα έδωσε η θεία της φιλενάδας μου της Κικής (τα ξεδιάλεξα μέσα από ένα τσουβαλάκι που ήταν γεμάτο με κουμπιά κάθε λογής, εκατοντάδες από αυτά!). Μου πήρε αρκετές ημέρες για να το φτιάξω, και ειδικά η φόδρα πολύ με παίδεψε, λόγω του ότι το ύφασμα ήταν γλυστερό πολύ. Για να μην μου φεύγουν τα στρώματα της φόδρας, πριν ράψω τα κομμάτια μεταξύ τους στη ραπτομηχανή, τα έραβα στο χέρι με βελονιές τρυπώματος. Στην αρχή λίγο εκνευρίστηκα, γιατί πολύ αργούσε να τελειώσει, αλλά μετά το συνήθισα, και ήταν πολύ αγχολυτικό.
Φωτογραφίσαμε το ρούχο και την τσάντα tote που σου έδειξα στο βιντεάκι (με λίγη γκρίνια, η αλήθεια είναι, αλλά, φευ, αυτή είναι η κατάρα της blogger, δε μπορεί καμία να ξεφύγει από αυτήν!) στην αγαπημένη οδό Εδέσσης, στην οποία σου είχα δείξει και μία φούστα εμπριμέ που είχα ράψει παλιότερα, και στην πλατεία Εμπορίου. Η οδός Εδέσσης είναι ένα μικρό δρομάκι, 55 μέτρα όλο κι όλο στα άνω Λαδάδικα, και είναι εντελώς σε άλλη εποχή, θαρρείς. Είναι λες και μπαίνεις σε άλλη χρονική διάσταση. Να μη σ’τα πολυλογώ, μου ασκεί μεγάλη γοητεία αυτός ο δρόμος, με τα παλιά του (σχεδόν όλα εγκαταλελειμμένα) κτίρια. Στην αρχή του είναι η πλατεία Εμπορίου, στην οποία έγιναν εργασίες στα πλαίσια της βιοκλιματικής αναβάθμισης της περιοχής, οι οποίες ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί (θα σου τη δείξω σε κάποια άλλη στιγμή όταν τελειώσουν τα έργα).
Να, δες πώς ήτανε εκεί, να σου έρθει όρεξη να πας κι εσύ μια βολτίτσα:

♥ Πελαζί