Πώς σου παν' καλέ τα μπλε

Είχα από καιρό στα συρτάρια μου ένα ύφασμα μπλε, το οποίο το είχα πάρει σε κάποια στιγμή από τα αδειάσματα της ντουλάπας της μαμάς μου. Το ύφασμα πρέπει να προορίζονταν κάποτε για ποδιά σχολική, γερό και κάπως σαν καραβόπανο ή σαν εργατικής φόρμας. Ποιός ξέρει από πού (επειδή η μαμά μου δεν ράβει). Τέλος πάντων.
Η αλήθεια είναι ότι πρώτα έπεσα πάνω στο πατρόν, και μετά σκέφτηκα το ύφασμα. Το πατρόν, λοιπόν, είναι της εταιρείας Deer and Doe, η οποία είναι γαλλική, και έχει λίγα μεν, πολύ όμορφα πατρόν δε- βασικά, θα μπορούσα να φορέσω όλα τα μοντελάκια της. Διάλεξα, όμως, για αρχή το πανοφώρι Pavot.
Αρχικά, μου άρεσε πολύ η φωτογραφία του και έτσι ακριβώς όπως το έφτιαξαν αυτοί, αλλά είχα ένα πρόβλημα: έχω να βάλω μπλε ρούχο εδώ και δέκα χρόνια τουλάχιστον. Για κάποιο λόγο το μπλε και το καφέ έχουν φάει χι ολοκληρωτικό από την γκαρνταρόμπα μου. Αλλά μου άρεσε τόσο το στυλ του, που είπα ότι θα το δοκιμάσω. Το καλό είναι ότι το πανοφώρι αυτό δεν είναι απαραίτητο να φοδραριστεί- ξέρεις τώρα πόσο τις βαριέμαι τις φόδρες (αν και το φαντάστηκα με μία φόδρα εμπριμέ, αλλά μετά μου πέρασε, γιατί υπερίσχυσε η βαρεμάρα).
Το πατρόν σου, που λες, αφού το παραγγείλεις από την Deer and Doe, έρχεται με ένα βιβλιαράκι οδηγιών, το οποίο δεν έχει πολύ αναλυτικές οδηγίες, βέβαια, αλλά επειδή είναι απλό στην κατασκευή του το ρούχο, ε, βγάζεις άκρη. Α, και είναι στα γαλλικά. Μόνο. Και πάλι, ευτυχώς που έχει και εικόνες στις οδηγίες. Το θέμα είναι ότι βγήκε χωρίς προβλήματα. Έκανα και ένα δοκιμαστικό, αμ πώς, με ύφασμα που είχα άχρηστο, και είδα ότι μου ήταν εντάξει. Είχα το κλασικό πρόβλημα της ψηλής μέσης, αλλά το αγνόησα επιδεικτικά-(ελπίζω πως) δε φαίνεται και πολύ, βαριόμουνα να κάνω διορθώσεις στο πατρόν.
Επειδή ήθελα να το περιποιηθώ το ρουχαλάκι, πριν ξεκινήσω να το ράβω, γάζωσα με ζιγκ ζαγκ την περιφέρεια όλων των κομματιών (αυτό ήταν λίγο σπαστικό και χρονοβόρο, αλλά απαραίτητο, δεδομένου ότι δεν θα έβαζα φόδρα). Και για να μην είναι σκέτο μπλε, από τη μέσα μεριά, στον ποδόγυρο, στα μανίκια και στην τσέπη έραψα με το χέρι μία τρέσα από δαντέλα, οι γνωστές χαριτωμενιές μου. Και ρέλιασα με ένα μπλε σκούρο ρέλι όλη τη φάσα μπροστά και πίσω από το λαιμό. Κουμπιά δεν έβαλα, διότι δεν βρήκα κανένα που να μ’ αρέσει. Αν δε βρω κανένα που να μ’ αρέσει τρελά, θα βάλω τα πιο απλά που θα βρω. Σε μπλε ή σε εκρού.
Το αποτέλεσμα μου αρέσει πολύ, είναι ακριβώς το στυλ που θέλω να φοράω, και ακριβώς το στυλ που δε βρίσκω να αγοράσω στα μαγαζιά. Και για να τιμήσω την επαναφορά του μπλε στην γκαρνταρόμπα μου, πήρα και ένα μπλε κοτλέ παντελόνι, και σκέφτομαι και ένα γκρι, κοτλέ κι αυτό, που είδα στα h&m.
Αυτά. Νομίζω, τελικά, ότι θα πάρω κι άλλο πατρόν από αυτήν την εταιρεία, είμαι πολύ ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα. Την άνοιξη τώρα, μάλλον.

Σταυρωμένα χεράκια, σαν καλό κοριτσάκι:

μπλε μαντώ