Πώς ράβονται οι τσέπες;

Αν με ρωτούσε κάποιος ποιά είναι η μεγαλύτερη χαρά μου όταν φοράω μία φούστα ή ένα φόρεμα που έραψα εγώ (εκτός από το γεγονός ότι έχω τη χαρά να λέω, α, σ’ αρέσει; ευχαριστώ, εγώ το έραψα!-κλαπκλαπκλαπ χειροκροτήματα), θα του έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη “οι τσέπες”! Σήμερα θα σου δείξω πώς ράβονται οι τσέπες, λοιπόν.

Και γιατί μ’ αρέσουν τόσο πολύ οι τσέπες;

Δεν είναι το πρακτικό του θέματος, ότι δηλαδή μπορώ να βάζεις κέρματα, κινητά, κλειδιά κλπ. Όχι-όχι τέτοια ταπεινά πραγματικά πράγματα, καμία σχέση. Εκτός, βεβαίως, από τις φορές, που βρίσκω μετά από μήνες ένα ξεχασμένο εισιτήριο από το μετρό του Παρισιού, ξερωγώ, που τότε, ντάξει, μ’αρέσει.

Είναι το ότι να έχεις τα χέρια στις τσέπες σε κάνει να φαίνεσαι κουλ όταν περπατάς ή και όταν στέκεσαι. Επιπλέον, σε βγάζει από τη δύσκολη θέση του δεν-ξέρω-τί-να-κάνω-(με)-τα-χέρια-μου σε κοινωνικές περιστάσεις. Άμα δεν κρατάς ποτό, ας πούμε, ή τσιγάρο, η επόμενη λύση είναι να βάλεις το χέρι στην τσέπη. Γεια σας, ήρθα. Τσουπ τα χέρια στην τσέπη. Άμεσο κούλνες.

Αποτελεί, δηλαδή, την αμέσως καλύτερη λύση μετά από το να βάλεις το κεφάλι στην άμμο, που, ας μην κρυβόμαστε (#διπλής), δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό κατά καμία έννοια. Παρόλο που πολλοί από εμάς τους εσωστρεφείς θα ήθελαν πολύ να μπορούσαν να το κάνουν.

Ενώ η τσέπη, εεε ναι, είναι κοινωνικώς αποδεκτή. Εκτός κι αν βρίσκεσαι μπροστά στη βασίλισσα Ελισάβετ, ξερωγώ, οπότε τα βγάζεις τα χέρια από τις τσέπες. Αλλά, και πάλι, με τα χέρια εκτός τσεπών, η τσαχπινιά, που (ίσως) έχεις κάνει, με το κοντράστ ύφασμα που διάλεξες, πάλι αχνοφαίνεται και σου δίνει έξτρα πόντους στις φωτογραφίες την ώρα που υποκλίνεσαι μπροστά από τη βασιλομήτορα-λέμετώρα/δενυπάρχειπερίπτωση. Τσέπη, ντουζ πουά.

Προσωπικά, τώρα, προσπαθώ να βάζω τσέπες σε όλα μου τα ρούχα. Σε μερικά, από τη βιασύνη μου να τα φτιάξω και να τα φορέσω, το ξεχνάω. Δε ράβω τσέπες, και το σκέφτομαι εκ των υστέρων. Και πάντα το μετανιώνω και ψάχνω μάταια μετά στις πλαϊνές ραφές να χώσω τα καημένα τα δαχτυλάκια μου, τα οποία μοιραία μένουν έκθετα, άβολα και ντροπαλά.

Σήμερα εγώ εδώ θα σου μιλήσω για τις απλές τσέπες, αυτές που μπαίνουν/εντοιχίζονται στις πλαϊνές ραφές των ρούχων. Υπάρχουν και οι γνωστές(;) αμπιεσμάν (αλλιώς κοφτές) τσέπες (όπως οι μπροστινές τσέπες των τζην παντελονιών), αλλά και οι απλικέ τσέπες (όπως οι πίσω τσέπες των τζην παντελονιών). Και οι παραλλαγές αυτών. Αυτές που θα σου δείξω είναι οι πιο εύκολες και γρήγορες να ραφτούν, και θα σε βολέψουν πολύ!

Από τί αποτελούνται οι τσέπες αυτές;

Κάθε τσέπη είναι δύο ίδια (σε αντικατοπτρισμό) κομμάτια, άρα για να φτιάξεις δύο τσέπες, θα χρειαστείς τέσσερα κομμάτια (δύο συν δύο) και για τις δύο μεριές του ρούχου. Στην ουσία, κατεβάζεις το πατρόν που θα βρεις παρακάτω, το εκτυπώνεις, το κόβεις γύρω γύρω στη γραμμή, και μετά κόβεις από το/τα ύφασμα/τά σου και τα ράβεις στη φούστα.

Αν βαριέσαι να εκτυπώνεις, μπορείς να σχεδιάσεις μόνη σου την τσέπη, τραβώντας μία ευθεία γραμμή αρχικά (από το Α στο Β, που θα είναι στην ουσία το άνοιγμα της τσέπης), με μήκος περίπου 17 εκατοστά, και κάνοντας έπειτα μία καμπύλη σαν δάκρυ, με πλάτος περίπου 20 εκατοστά, ενώνοντας τις δύο άκρες αυτού του ευθύγραμμου τμήματος με αυτήν. Δες την παρακάτω εικόνα για να καταλάβεις:

Από τί ύφασμα ράβονται οι τσέπες;

Εδώ έχεις πολλές επιλογές:

Η πρώτη είναι να τις ράψεις από το ίδιο το ύφασμα του ρούχου σου ή από ένα ύφασμα σε αντίθεση ή κομποζέ. Οι λόγοι για να μη διαλέξεις το ίδιο το ύφασμα του ρούχου μπορεί να είναι πρακτικοί (ίσως είναι χοντρό ή να μη σου φτάνει) ή και καθαρά αισθητικοί. Επίσης, γίνεται να την κάνεις από φόδρα ή σατέν (για να είναι και πιο λεπτή και να μη φουσκώνει καθόλου-αν είναι σχετικά στενή η φούστα). Μπορείς ακόμα να ράψεις το μπροστά κομμάτι της από ένα ύφασμα και το πίσω κομμάτι από άλλο ύφασμα. Σε αυτήν την περίπτωση, συνήθως το μπροστά κομμάτι, δηλαδή αυτό που ακουμπά στο μπροστινό τμήμα της φούστας, είναι το “αδιάφορο” χρώμα, και το πίσω κομμάτι, δηλαδή αυτό που ακουμπάει στο σώμα σου, είναι αυτό που θέλεις λίγο να φαίνεται όταν κινείσαι.

Μπορεί το ένα κομμάτι να είναι από ύφασμα, και το άλλο από φόδρα. Μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις, σε γενικές γραμμές, διότι εσύ κρατάς το βελόνι, εσύ και το ψαλίδι (κατά το “εσύ κρατάς το καρπούζι, εσύ και το μαχαίρι”), δεν ξέρω αν το κατάλαβες.

Σημειώνω εδώ ότι αυτές οι τσέπες καλύτερα είναι να μπαίνουν σε σχετικά φαρδιές φούστες/φορέματα, γιατί αλλιώς θα διαγράφονται μέσα από το ρούχο.

Πώς ράβεται η τσέπη στο ρούχο

Η τσέπη πρέπει να ραφτεί πριν γίνουν οι πλαϊνές ραφές στη φούστα. Αν έχεις ήδη μία φούστα στην οποία θέλεις να βάλεις αυτές τις εύκολες τσέπες, θα πρέπει να ξηλώσεις τις πλαϊνές ραφές, και γύρω στα δέκα εκατοστά εκατέρωθεν της πλαϊνής ραφής στο γαζί που ενώνει τη ζώνη με τη φούστα, και να προχωρήσεις κανονικά, όπως παρακάτω. Αφού ράψεις τις τσέπες, ξαναράβεις το ζωνάρι στη φούστα στο σημείο που το ξήλωσες. Ελπίζω να κατάλαβες. Το νόημα είναι ότι ξηλώνεις για να ελευθερώσεις τις πλαϊνές ραφές.

Βήμα πρώτο: Εκτύπωση πατρόν, τοποθέτηση στο ρούχο, κόψιμο κομματιών και σουρφιλέ

Κατεβάζεις το πατρόν από εδώ:

Πατρόν για απλές τσέπες

(Οδηγίες για την εκτύπωση: Προσοχή, στο παράθυρο εκτύπωσης του αρχείου, να τικάρεις την επιλογή “Actual Size/Πραγματικό Μέγεθος”, και μετά την εκτύπωση, να βεβαιωθείς ότι το τετράγωνο με τις διακεκομμένες πλευρές είναι διαστάσεων 10×10 εκατοστά!)

ή το σχεδιάζεις όπως έγραψα παραπάνω,

και το τοποθετείς πάνω στο ύφασμά σου.

Αν χρησιμοποιήσεις ένα είδος υφάσματος για να κάνεις και τα τέσσερα κομμάτια, διπλώνεις το ύφασμα στα δύο (έτσι ώστε οι απέναντι ούγιες του υφάσματός σου να εφάπτονται), τοποθετείς μία φορά το πατρόν στο ύφασμα (προσέχοντας τη γραμμή κατεύθυνσης, η οποία πρέπει να είναι παράλληλη με τις ούγιες), καρφιτσώνεις γύρω γύρω, και κόβεις το πρώτο κομμάτι. Κάνεις το ίδιο και για το δεύτερο κομμάτι. Ή σημαδεύεις το πρώτο κομμάτι, μεταφέρεις το πατρόν παραδίπλα και κόβεις και τα δύο μαζί, όπως έκανα εγώ:

Αν χρησιμοποιήσεις δύο υφάσματα, τότε κόβεις δύο κομμάτια από το ένα ύφασμα και δύο από το άλλο (έχοντάς τα και τις δύο φορές διπλωμένα, καλή με καλή).

Στο τέλος, πρέπει να καταλήξεις με τέσσερα κομμάτια υφάσματος (ίδιου ή διαφορετικού). Εγώ χρησιμοποίησα ένα ύφασμα, άρα κατέληξα με τέσσερα ίδια κομμάτια υφάσματος:

Στην παραπάνω εικόνα, παρατήρησε ότι το κάτω ζευγάρι το έχω κομμένο στην άκρη του υφάσματος, δηλαδή στην ούγια, έτσι ώστε να αποφύγω το σουρφιλέ (#τεμπέλα).

Στο πάνω ζευγάρι έκανα σουρφιλέ, μόνο όμως στο ευθύγραμμο κομμάτι των τσεπών:

Βήμα δεύτερο: Ράψιμο κομματιών στα κομμάτια της φούστας

Μετράς γύρω στα δέκα με δώδεκα εκατοστά κάτω από το ζωνάρι της φούστας σου (ή τη γραμμή μέσης στο φόρεμα) κατά μήκος της πλαϊνής ραφής, και κάνεις από ένα σημάδι στις πλαϊνές ραφές του μπροστινού κομματιού της φούστας, και από ένα στις πλαϊνές ραφές των πίσω κομματιών της φούστας σου. Αυτά τα σημάδια πρέπει (προφανώς) να συμπίπτουν όταν ενώνεις τις πλαϊνές ραφές.

Τοποθετείς καλή με καλή τις τσέπες επάνω στα κομμάτια της φούστας, φροντίζοντας η πάνω γωνία (σημείο Α) της τσέπης να συμπίπτει με το σημάδι που έκανες. Το ύφασμα που χρησιμοποίησα εγώ ήταν ίδιο και από τις δύο πλευρές, οπότε τυπικά δεν είχε καλή πλευρά. Αν χρησιμοποιήσεις ύφασμα με διαφορετικές όψεις, τότε η καλή πλευρά θα είναι αυτή που θα ακουμπάνε τα χέρια σου όταν τα βάζεις μέσα τους, και, βασικά, αυτή που λιγάκι θα φαίνεται. Στην παρακάτω εικόνα το περί ου ο λόγος σημάδι είναι ακριβώς εκεί που έβαλα την καρφίτσα, στο βελάκι (το σημείο από το οποίο ξεκινάει η τσέπη):

Αυτά είναι τα δύο πίσω κομμάτια της φούστας (ανάμεσα στα δύο μπήκε το φερμουάρ):

Και αυτό είναι το μπροστά κομμάτι της φούστας:

Ράβεις το ευθύγραμμο τμήμα ΑΒ της τσέπης (που είναι, στην ουσία, το άνοιγμά της) στη φούστα, χρησιμοποιώντας περιθώριο ραφής περίπου 5 χιλιοστά (εγώ χρησιμοποιώ το ποδαράκι για να καθορίσω το περιθώριο ραφής).Το κάνεις αυτό και για τα τέσσερα κομμάτια.

Ανοίγεις τις τσέπες, απομακρύνοντας τες από τα κομμάτια της φούστας, και σιδερώνεις τη ραφή που μόλις έραψες, με τα περιθώρια ραφής να ακουμπούν στην τσέπη:

Βήμα τρίτο: Ράψιμο πλαϊνών ραφών μαζί με τις τσέπες

Βάζεις καλή με καλή τα πίσω κομμάτια της φούστας στο μπροστά, έχοντας ακόμα τις τσέπες ανοιχτές, μακριά από τα κομμάτια της φούστας:

Ράβεις με ένα γαζί που ξεκινάει από τη μέση, φτάνει μέχρι το πάνω μέρος της τσέπης (Α), περνάει από το καμπύλο τμήμα της (πιάνοντας τα δύο κομμάτια μαζί), και από το κάτω μέρος της τσέπης (Β) καταλήγει στο κάτω μέρος της φούστας, ράβοντας το υπόλοιπο της πλαϊνής ραφής, μέχρι το στρίφωμα:

Επαναλαμβάνεις το ίδιο και για την άλλη τσέπη, και στο τέλος έχεις αυτό το αποτέλεσμα:

Προσέχεις, και στις γωνίες που στρίβεις (σημεία Α και Β), κάνεις δυο-τρεις φορές μπρος πίσω, για να είναι γερή σε εκείνο σημείο η ραφή, καθώς δέχεται πιέσεις που μπορεί να την ξηλώσουν.

Τέλος, κάνεις σουρφιλέ το καμπύλο τμήμα των τσεπών, πιάνοντας τα περιθώρια ραφής των δυο κομματιών, μαζί. Στο τέλος, αν θέλεις, αφού σιδερώσεις τις πλαϊνές της φούστας ανοιχτές, μπορείς να κάνεις (προσεχτικά) δύο μικρές ψαλιδιές στα περιθώρια ραφής εκεί που αρχίζει και τελειώνει η τσέπη, ώστε να στέκονται ανοιχτά Εγώ δεν το έχω κάνει εδώ, και βλέπεις πώς είναι λίγο περίεργο το δίπλωμα στο σημείο κάτω ακριβώς από την τσέπη. Παρόλα αυτά, δεν με ενοχλεί σε κάτι.

Τελειώνεις τη φούστα σου ως συνήθως (ζώνη, φερμουάρ κλπ).

Έτοιμες οι τσέπες σου, που θα σε βοηθήσουν να το παίξεις κουλ τύπος σε εκείνο το γάμο που είσαι καλεσμένη, που δεν ξέρεις και πολλούς ανθρώπους, και άρα η ασφάλεια των χεριών-στρουθοκάμηλων είναι ζωτικής σημασίας.

♥ Πελαζί ♥