Σ’ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις

Κανονικά, δεν διαβάζω βιβλία γλυκανάλατα (ή, ακόμα κι αν τα διαβάζω δεν το παραδέχομαι-χεχε). Αλλά, αυτό το βιβλίο το βρήκα σε πολύ καλή τιμή στο βιβλιοπωλείο (στη Βιβλιοβάρδια της Ναυαρίνου, ένα μικρό βιβλιοπωλείο της Θεσσαλονίκης, που είναι ανοιχτό μέχρι αργά και έχει πολύ καλές τιμές στα βιβλία του, παρόλο που είναι μικρό!), και είπα να το πάρω, έτσι, για ανάλαφρο καλοκαιρινό διάβασμα, αυτό, που το κάνεις με το παγωμένο καρπούζι δίπλα στο πιάτο τα ζεστά απογεύματα της θερινής ραστώνης. Για την ακρίβεια, έχει ένα-δυο χρόνια που το αγόρασα, αλλά όλο το παραγκώνιζα το καημένο για κάποιο άλλο. Προχθές, όμως, ήρθε η σειρά του. Και έχω να σου πω τα εξής:

Αν σου αρέσουν οι γλυκούτσικες (θα τις έλεγα και γλυκανάλατες, σε στιγμές δηκτικής κριτικής, αλλά τώρα δεν είναι μια τέτοια στιγμή απ’ ό,τι καταλαβαίνεις) αμερικανικές (again, αμερικανιές) ταινίες, το “Σ’ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις” είναι για σένα. Είναι και για μένα, δηλαδή, αφού αυτές οι ταινίες οι ρομαντικές, οι προβλέψιμες, οι λίγο αστείες και λίγο συγκινητικές, με μία λέξη οι κομεντί, είναι το αδύναμο σημείο μου, και το λέω χωρίς ντροπή!
Το βιβλίο δεν θα σου πω τί στόρι έχει, δεν έχει και πολλή σημασία άλλωστε, την πλοκή μπορείς να τη βρεις παντού. Αυτό που θα σου πω είναι ότι είναι εξαιρετικά ευκολοδιάβαστο, κυλάει νεράκι η γραφή της συγγραφέα- παρεμπιπτόντως, να σημειώσω εδώ ότι και η μετάφραση είναι εξαιρετική, πράγμα που δεν το συναντάω στα βιβλία συχνά. Και είναι τόσο καλή (και η γραφή και η μετάφραση), που σε δυο-τρία τουλάχιστον σημεία μέσα στο βιβλίο γέλασα δυνατά, και για πολλή ώρα, σε σημείο που να τρέχουν δάκρυα απ’ τα γέλια. Μόνο και μόνο γι’ αυτό, το βιβλίο αξίζει, σου λέω!
Η συγγραφέας, τώρα, παρότι είναι Ιρλανδέζα, γράφει πολύ αμερικάνικα, πολύ εύκολα δηλαδή (εδώ το λέω για καλό), και το κείμενο είναι έτσι φτιαγμένο που να φεύγει με χολιγουντιανούς ρυθμούς: όταν διαβάζεις το βιβλίο, είναι απολύτως εύκολο να φανταστείς τις εικόνες της ταινίας- μιας ταινίας κλασικής, αμερικάνικης, στην οποία θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί, ας πούμε, η Julia Roberts ή η Meg Ryan με το Hugh Grant ή τον Richard Gere (εντάξει, καταλαβαίνω ότι αυτοί είναι απαρχαιωμένοι, σκέψου τους νεότερους αντίστοιχους, το πιάνεις το νόημα τέλος πάντων). Άλλωστε, η ίδια αυτή η συγγραφέας είναι που έγραψε το “Υ.Γ. Σ’ αγαπώ”, που γυρίστηκε μετά ταινία με τον Gerard τον Butler, αν θες να ξέρεις.
Το συμπέρασμα είναι ότι, αν θες ένα σοβαρό και βαρύγδουπο βιβλίο να διαβάσεις, αυτό το βιβλίο δεν είναι για σένα. Αλλά αν θες ένα σοβαρό (με τη λογική ότι είναι καλοστημένο, τίμιο και συνεπές με το είδος του) και ανάλαφρο, ευχάριστο και ρομαντικό βιβλίο για τις διακοπές σου (ή για τα καλοκαίρια σου στην πόλη, βρε αδερφέ, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί), τότε θα σου το πρότεινα άφοβα.
Άντε, καλή ανάγνωση!

♥ Πελαζί