Ψαλιδάκι χούφτας

Δε μ’αρέσει, σου λέω, γιατρέ, το μισώ το όνομά μου. Και τί θα πει, δηλαδή, «ψαλίδι φούχτας-χούφτας, πώς λέγεται»;! Και εκτός από το όνομα, δεν ξέρω και τί είμαι: είμαι κοφτάκι, είμαι ψαλιδάκι, είμαι σουγιαδάκι, τί είμαι τελος πάντων; Θα μου πει κάποιος υπεύθυνα; Τί; Να σου πω για την παιδική μου ηλικία, γιατρέ μου; Και τί θα καταλάβουμε; Μια ζωή ίδιος ήμουν, από μικρό παιδάκι ξεχώριζα επειδή ήμουν κοντός, και τα άλλα παιδάκια με κορόιδευαν. Κοντοψάλιδο με ανέβαζαν, κοντολέπιδο με κατέβαζαν. Θέλω να αλλάξω όνομα. Να γίνω, δεν ξέρω, τυχαία τώρα, ψαλίδι παλάμης. (Η ματαιότητα του εαυτού)